مقاله اخلاق علم بین انسان گرایی و نوین گرایی

چکیده :
علم به تنهایی نمی تواند یک برنامه جهانی برای جامعه ایجاد کند. به عبارت دیگر، علم جهت نیست . سه عامل اساسی این بیان را تقویت می کند: ابتدا تقسیم شدن روبه رشد دانش ، دوم رمززدایی از پیشرفت به عنوان یک ارزش فی نفسه و سرانجام ، سکولاریزه شدن علم .
اخلاق علم مساله جدیدی نیست . تاریخ بشر شاهد پیشرفتهایی در دانش و نظریه های علمی مبین آن پیشرفتها بوده که همواره به مباحثات اخلاقی و فلسفی منجر شده است . فهم این نکته که پیشرفتهای علمی چه هنگامی مناسب است و یا حتی به زیر سوال کشیدن مجموعه دانش قبلی ، کار آسانی است . اما اگر مساله را به طورگسترده تر مورد بررسی قرار دهیم مشخص خواهد شد که علم ـشامل فیزیک ، شیمی ، بیولوژی ، نجوم و ریاضیات ـ به طور مستمر وغالبا ضمنی جامعه را از طریق یک تفسیر ویژه از جهان و جایگاه مادر آن مورد چالش قرارداده است . بعید است که در آینده نزدیک نیزیک پاسخ علمی دایم برای حل این چالش پیدا شود.
امروزه همچنین نگرانی اخلاقی در خصوص تاثیر بالقوه و موثرذهنی و اخلاقی ارتباطات سمعی و بصری در سراسر جهان وجوددارد. این فنون به موازات کنار گذاشتن موانع زمان و مکان ، همچون اختراع چاپ در دوران گذشته ، به عنوان یک انقلاب تلقی می شود.

فهرست مطالب
چکیده
اخلاق علم و مسوولیتهای اجتماعی دست اندرکاران امر پژوهش
علم جاه طلبی غایی خود را از دست داده است
تاثیر علم و اخلاق بر جامعه
اخلاق علم : یک انسانگرایی نوین
اخلاق علم ، دانشمندان و جامعه
اخلاق علم و اصول جهانی حقوق بشر
منابع وماخذ