مقاله اعتماد به نفس

اعتماد به نفس
زمانی که کودکی بتواند بدون توقع و انتظار از دیگران کاری را آغاز کند و بکوشد تا آن را به اتمام برساند، می گوییم «اعتماد به نفس » دارد. کودک از همان ابتدا که شروع به شناخت خود و محیط پیرامونش می کند،به قدرت و توانایی خود برای تسلط بر محیط و اطرافیانش آگاه می شود. یکی از عوامل موثر در رشد اعتماد به نفس کودکان و نوجوانان ،والدین و اعضای خانواده هستند. اگر کودک در خانواده یی سرشار از صمیمیت ،محبت و مهربانی رشد یابد می تواند ویژگی های شخصیتی خود را بشناسد و با اطمینان به توانایی های خود یا مشکلات و مسائل گوناگون روبرو شود و از طرفی می تواند با رفتارهای نامطلوب ومنفی خود،برخوردی واقع بینانه داشته باشد و در صدد رفع و تغییر آنها برآید. از آنجایی که اعتماد به نفس صفتی ارثی نیست ،اگر کودک ضمن انجام فعالیت های مختلف مدام دچار محدودیت شود و نتواند تجارب جدید و مفیدی در زندگی کسب کند،ترسو ،کمرو و خجول بار می آید و قدرت تصمیم گیری هم در او رشد نخواهدیافت . نتایج تحقیقات محققان نشان می دهد که اغلب پدران و مادران نسبت به پرورش فرزندان پسر و دختر خود دید یکسانی ندارند. زمانی که کودکی متولد می شود، نخستین پرسشی که پس از سلامتی نوزاد مطرح می شود،جنسیت اوست . اگر نوزاد دختر بود،لباس صورتی و اگر پسر بود لباس آبی به تن او می کنند و برهمین اساس رفتار بزرگسالان نیز طبقه بندی می شود.
به پسران فرصت بیشتری برای کندوکاو دنیای فیزیکی پیرامون شان داده می شود و همین امر موجب تقویت مهارت های حرکتی بیشتر آنان می شود. برعکس دختران به شیوه یی محدودتر پرورش می یابند و آنان را برای تعاملات کلامی شان بیشتر تشویق می کنند.
جان بیکس ،دریافت که دختران در سنین بین ۱۴ – ۱۰سالگی بطور محسوسی دچار ضعف اعتماد به نفس می شوند. طبق تحقیق او دختران در آغاز سن مدرسه و شروع دبستان از خود پنداره بالاتر و اعتماد به نفس بیشتری نسبت به پسران برخوردارند. در حالی که طی سالهای پایانی دبستان و آغاز دوران نوجوانی این نسبت برعکس شده است و دختران دچار ضعف و کاهش اعتماد به نفس می شوند. این امر می تواند ناشی از نظام آموزشی ،دیدگاههای فرهنگی و نحوه تعاملات اجتماعی ،درباره نقش جنسیت نوجوانان باشد.