هیجانات دوره نوجوانی و چگونگی برخورد با آن ها

اختلال نافرمانی مقابلهای، یکی از اختلالات دوران کودکی و نوجوانی می باشد، که در آن کودک مبتلا به آن رفتارهای متمرّدانه یا ناسازگار یا خصمانه در برابر منابع اقتدار نشان می دهد. کودکانی که اختلال نافرمانی مقابله ای دارند، غالباً در طول یک دوره حداقل ۶ ماهه، منفی گرا، دارای رفتار خصمانه، دمدمی مزاج و نسبت به مراجع قدرت نافرمان هستند. این اختلال موجب بروز مشکلات عدیده در منزل، مدرسه و ارتباط با همسالان می گردد  و در زمینه های شغلی و شخصیتی آثار منفی قابل توجهی بر فرد و اجتماع می گذارد. برای درمان این اختلال می توان از روش های درمانی مختلفی کمک گرفت. یکی از این روش های درمانی، رویکردهای رفتاری می باشند که آموزش والدین و آموزگاران را در بر می گیرد و بخش مهمی از درمان را تشکیل می دهند. موفقیت آمیزترین عملی که می توان پس از بروز نافرمانی و کج خلقی انجام داد، در آغوش گرفتن کودک توام با حرارت، مهر و محبت است. شواهد موجود در تحقیقات نشان می دهند که وقتی بعد از بروز لجبازی، کودکان را در آغوش می گیریم، هم دفعات تکرار این رفتارها و هم مدت زمان آن کوتاه تر می شود. در آغوش گرفتن باعث می شود که کودک بداند اگرچه شما هیچ توجهی هنگام جیغ کشیدن و فریاد زدن به او نمی کنید، ولی هنوز عاشقانه او را دوست دارید و او را درک می کنید.