گزارش تخصصی تصویر سازی

چکیده:
تصویرسازی یا تصویرگری یکی از زیرشاخه های هنرهای تجسمی است و به نوعی از اثر خلاقانهی تصویری گفته می شود که القاکنندهی تجسمی یک مفهوم یا روایت با فرم بصری است. این مفهوم و روایت می تواند داستان، شعر، مقاله ای در روزنامه و کتاب و حتی تبلیغات تجاری، سرگرمی ها و اشکال و فرم های روی کالاها و لباس ها باشد.
فعل ( to illustrate ) به معنای مصور سازی یا شرح مثالی با تصویر از ریشه لاتینی lust rare )نور افشاندن بر چیزی) است . ” تصویرسازی ” هنر ارسال ایده هایی موجز به واسطه تصاویر در گستره ای از رسانه ها است . تصویر سازی در عین حال هم می تواند معنای موضوعی را روشن سازد و هم بستری تازه برای نشان دادن آن موضوع به جهان به وجود آورد .
یک تصویرسازی و یا مجموعه ای از آن ها ، داستانی را روایت میکند که غالبا با متن آن در ارتباط است یک تصویر سازی موفق ، خواه برای صفحه کتاب طراحی شده باشد ، خواه برای صفحه نمایش و یا دیوار ، به همان میزان که از قدرت توصیف و شفاف سازی روایت برخوردار است ، مبین نقطه نظر طراح تصویر ساز و رویکرد او نسبت به رسانه و تکنیک اش نیز هست .

مقدمه:
تصویرگری، نقاشی روایی است. راوی مجسّمِ متن؛ همراه یا بدون متن کار برد دارد، و می تواند دنباله دار، یا تک فریم باشد. تفاوت اصلی تصویرگری با نقاشی، هدفمند بودن آن برای کاربرد مشخص، درنظر گرفتن مخاطب و سفارش دهنده است و از این نظر مشابهات بسیاری با طراحی گرافیک دارد. از انواع تصویرگری می توان: نقاشی های داخل کتاب های کودک و روی جلد کتاب های بزرگسال (و گاه داخلی برای متن- که در ایران، تصویرگری برای متن بزرگسال کمتر رایج است)، نقاشی های روی پوسترهای تبلیغاتی و اقلام تجاری، داستان های مصور (کمیک استریپ)، و طراحی ها و نقاشی های داخل مجلات و روزنامه ها را نام برد.

فهرست
چکیده: ۱
مقدمه: ۳
بیان مساله: ۴
پیگمنت یا رنگدانه ۴
تذهیب ۵
تصویرگری ادبیات کودکان ۵
نتیجه گیری: ۱۲
منابع: ۱۳