اقدام پژوهی چگونه میتوانم وضعیت درسی دانش آموزان دیرآموز را بهبود ببخشم

چکیده
کودکان دیرآموز، کودکانی هستند که طبق آخرین تعریف دارای بهره هوشی بین ۷۱ تا ۸۵ می باشند و علی رغم داشتن نیازهای آموزشی ویژه، برای جایابی در سیستم آموزش ویژه مناسب نیستند و طبق اصول نهضت عادی سازی و یکپارچه سازی آموزشی باید در مدارس عادی آموزش ببینن د .معمولا تشخیص و شناسایی این افراد با مشکلاتی روبرو هست چرا که آنها در ظاهر مشکلی ندارند و در ب س یاری از موقعیتها مانند فعالیتهای عملی و اجتماعی رضایت بخش عمل می کنند ولی در مهارتهای تحصیلی مانند خواندن و ریاضیات همانند همسالان عادی خویش موفق نیستن د .مقاله ضمن تاکید بر اهمیت ارزیابی همه جانبه و پویای دانش آموزان شناسایی نیازهای ویژه آنها و اجرای آموزش فردی شده و بالینی، به بررسی ویژگی های افراد دیرآموز و نحوه شناسایی آنها در کلاس درس می پردازد و در پایان راهبردهایی را برای آموزش این کودکان در کلاس درس ارائه می دهد.

مقدمه
در اکثر کلاس ه ای عادی دانش آموزانی هستند که قادر نیستند با دیگر همکلاسیهای خود به رقابت بپردازند و در نتیجه در پایان سال تحصیلی مردود می شوند و نا موفق می گردند این گروه از افراد که دانش آموزان دیرآمو ز نام دارند به علت کمی رشد ذهنی قادر به فراگیری مطالب و حل مسایل همانند افراد عادی و همسن و سال خود نیستند و در میان گروه های عقب مانده ذهنی از بالاترین درجه رشد ذهنی برخوردار بوده و بزرگترین گروه از گروههای عقب مانده ذهنی را تشکیل می دهند و بهره هوشی آنها توسط اکثر محققان و متخصصان بالینی بعنو ان وضعیت نرمال هوشی در نظر گرفته شده است (شاو، ۲۰۰۵ ). بنابراین بنا به نظر اکثر متخصصان تعلیم و تربیت عادی و استثنایی و با توجه به اصول نهضت عادی سازی و به تبع آن ارائه خدمات آموزشی و توآنبخشی به کودکان استثنایی در مراکز آموزشی تلفیقی به شکلهای یکپارچه سازی آموزشی و اجتماعی، موسه زدایی و توانبخشی مبتنی بر جامعه در محیطهایی با کمترین میزان محدودیت این دانش آموزان بهتر است در مدارس عادی و همراه سایر همسالان خود تحصیل نماین د . با در نظر گرفتن این وضعیت یک معلم در کلاس درس عادی با طیفی از دانش آموزانی سر و ک ار دارد که از نظر ویژگی های شناختی و عاطفی در سطوح مختلفی قرار دارند و اگر بخواهد در امر آموزش به این کودکان موفق باشد باید شناخت همه جانبه ای نسبت به همه ی آنها داشته باشد و آموزش خود را با سطوح مختلف توانایی های گوناگون دانش آموزان سازش دهد و با توجه به این نکته که یک معلم در هر سال با دانش آموزان متفاوتی سر و کار دارد در نتیجه برای شناخت همه جانبه شاگردان خویش در درجه اول باید یک روان شناس بالینی باشد تا بتواند بالاترین سطح آموزش و پرورش یعنی آموزش و پرورش بالینی را در کلاس درس اجرا کند چنین معلمی نمی ت واند در یک قالب محدود حرکت کند و نیاز به طیف وسیعی از معلومات دارد تا بتواند برای هر یک از شاگردان خویش برنامه ای در ذهن داشته باش د . این سطح از آموزش، آموزش فردی شده است نه آموزش انفرادی و آموزش مبتنی بر حرکت بالینی می باش د . معلم در این سطح از آموزش و پرو ر ش با توجه به ارزیابی همه جانبه ای که از شاگردان خویش به عمل می آورد به راحتی می تواند آنها را در دقایق تحولشان بشناسد و فرایند آموزش خود را با سطح تحول و توانایی های آنها سازش دهد.

فهرست
چکیده ۲
مقدمه ۲
بیان مساله ۳
شواهد یک ۳
انتخاب راه حل ۳
اعتبار بخشی راح حل ها ۴
اجرای راه حل ۴
شواهد دو ۵
نتیجه گیری ۵
پیشنهادات ۵
منابع ۶