مقاله درباره عفونت و بیماری های گوش

این تحقیق در مورد عفونت و بیماری های گوش می باشد و به طور کامل ، به بررسی بیماری های مرتبط با گوش پرداخته و روش های پیشگیری و درمان آن ها را معرفی می نماید.

مقدمه
گوش از سه قسمت تشکیل شده است. گوش خارجی ، گوش میانی و گوش داخلی .

گوش خارجی شامل مجرای گوش و لاله گوش است. حد فاصل گوش خارجی و گوش میانی پرده صماخ قرار دارد که با سه استخوانچه متصل به آن ، وظیفه انتقال ارتعاشات صوتی را از گوش خارجی به گوش داخلی بر عهده دارد. گوش داخلی دارای اجزایی جهت شنوایی و حفظ تعادل می باشد. گوش عضو بسیار حساسی است و وارد شدن هر گونه جسم خارجی به آن منجر به عفونت و التهاب گوش خواهد شد.

عفونت حاد گوش میانی (AOM):
اگر شما با هواپیما پرواز کرده یا با قطار در تونلی عمیق سفر کرده باشید یا با آسانسور ساختمانی بلند به سرعت فرود آمده باشید شاید به خاطر داشته باشید که در گوش خود احساس فشار می کردید .

این به خاطر آن بوده است که راه لوله ای کوچک به نام شیپور استاش Eustachian tube  که پشت پرده ی گوش میانی ( در صندوق صماخ ) قرار دارد به گلو بسته یا مسدود می شود . شیپور استاش درست زیر بینی در محوطه گلو به بینی باز می شود و وظیفه آن برقراری تعادل فشار هوا در داخل گوش میانی و جو خارج است . چون شیپور استاش در کودکان کوتاهتر و مستقیم تر از بزرگسالان است راه سرایت عفونت حلق به گوش در دوران کودکی بیشتر است . وقتی این شیپور در اثر ترشحات مخاطی یا عفونتی مسدود شود گوش راهی برای بیرون ریختن ترشح خود ندارد و محصول التهاب در گوش میانی پشت پرده صماخ انباشته و فشرده می گردد . و ناچار این قسمت ملتهب و برآمده می شود و چه بسا زیر فشار چرک بترکد و محتوی خود را خالی کند .

علایم: در کودکان کم سال عفونت گوش میانی کم وبیش شدید تقریبا همیشه همراه عفونت مجاری تنفسی فوقانی است . وقتی سرماخوردگی یا فارنژیت کودک فروکش می کند و تب او پایین نمی آید یا آنکه کمی پایین می آید و دوباره بازگشته به 39 درجه یا بیشتر می رسد باید به AOM شک کرد. در شیر خواران علایم آن به این صورت است که کودک سرش را از این سو به آن سو می چرخاند انگار که می خواهد از درد راحت شود یا گوش مبتلا را می مالد .

این درد چه کودک بتواند آنرا بیان کند چه نتواند شدید است . کودکان بزرگتر در این حالت عصبانی هستند ، نق می زند ، نمی خواهد غذا بخورد اما در بعضی موارد کمیاب درد چنان کم است که بدون جلب توجه والدین تمام می شود در این موارد پرده صماخ خود به خود پاره می شود و خطر فراوان دارد.

درمان :معمولا باید این بیماری را پیش از آنکه خیلی پیش برود تشخیص داد و آنتی بیوتیک تجویز کرد . تحت نظر پزشک قطره در بینی کودک بریزید و آنرا خوب به عقب بینی به منطقه گلو – بینی برسانید تا مخاط را هر چه بیشتر جمع کند و شیپور استاش را باز نگه دارد .

اگر این درمان موثر نبود ممکن است لازم شود پرده صماخ را بی حسی خفیف کرده و بشکافند و به اصطلاح طبی (( پاراسنتز ))کنند. این کار سبب خروج چرک گوش میانی می شود و معمولا بعد این کار عفونت زود فروکش می کند ، پرده صماخ التیام یافته و شنوایی آسیبی نمی بیند. اما در بعضی موارد اگر چه عفونت ظاهرا فروکش می کند، چیزی از آن باقی می ماند و بیماری مزمن می شود که ممکنست سالها طول کشیده و به حس شنوایی آسیب برساند.

فهرست مطالب
مقدمه
عفونت حاد گوش میانی (AOM)
ماستوئیدیت
لابیرنتیت
التهاب مجرای خارجی گوش
پارگی پرده گوش
مننژیت
مینیر (اختلال گوش داخلی)
وزوز گوش
وزوز گوش ذهنی ( سابژکتیو)
وزوز گوش عینی ( ابژکتیو)
کاهش شنوایی هدایتی
کاهش شنوایی در اثر اوتیت مدیای سروز
اوتیت خارجی
اوتیت خارجی حاد
اوتیت خارجی مزمن
عفونت های قارچی
تروماهای گوش خارجی
هماتوم
سرمازدگی لاله گوش
شکستگی های مجرای شنوایی خارجی
تروماهای پرده صماخ و گوش میانی
ترومای گوش میانی
شکستگی های استخوان تمپورال
اوتیت حاد میانی
پاتوفیژیولوژی
اوتیت میانی سروز مزمن
اوتیت میانی چرکی مزمن
سنگینی گوش
کم شنوایی
صدای گوش
منابع